رابطۀ بین نگرش دینی و سلامت معنوی با رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم‌‌پزشکی کاشان

مقدمه: معنویت به‌عنوان یک نیروی قوی در مرکز زندگی انسان قرار دارد و با احساس خوب داشتن و رضایت از زندگی پیوند خورده است. داشتن سلامت معنوی و نگرش دینی موجب رضایتمندی از زندگی، به‌خصوص در دانشجویان پرستاری که در مراقبت از بیماران نقش دارند، می‌شود. هدف این مطالعه، بررسی رابطۀ بین نگرش دینی و سلامت معنوی با رضایت از زندگی دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم ‌پزشکی کاشان بود. روش: این مطالعۀ توصیفی‌تحلیلی بر روی ۱۷۶ دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم‌ پزشکی کاشان که از بین ۳۲۶ نفر به‌روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شده بودند، انجام شد. جهت گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ استاندارد نگرش دینی، مقیاس رضایت از زندگی و پرسش‌نامۀ سلامت معنوی الیسون استفاده شد. پایایی پرسش‌نامه ازطریق ضریب آلفای کرونباخ برای نگرش دینی ۸۳/۰ و رضایت از زندگی ۸۱/۰ و سلامت معنوی ۸۶/۰ برآورد گردید. تحلیل داده‌ها در سطح آمار توصیفی و اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ و با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخۀ ۱۹ انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد میانگین نگرش دینی (۴۷/۰±۱۴/۴) بالاتر از حد متوسط، میانگین سلامت معنوی (۶/۵±۴۷/۵۶) در سطح متوسط و میانگین رضایت از زندگی (۱۱/۳±۲۴/۲۷) بالاتر از متوسط می‌باشد. نتایج حاصل از آزمون هم‌بستگی حاکی از این بود که بین نگرش دینی و رضایت از زندگی و بین سلامت معنوی و رضایت از زندگی هم‌بستگی مثبت وجود دارد؛ اما این ارتباط ازنظر آماری غیرمعنا‌دار است. نتیجه‌گیری: نگرش دینی، سلامت معنوی و رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری با یکدیگر ارتباط دارند.